ข้อคิดจากขนมผิง คุณค่าที่ไม่เท่ากัน
วันนี้เราไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี
ของเขียนแง่คิดดี ที่วันนี้เราเดินทางกลับบ้านแล้วเดินขึ้นสะพานลอย คือในใจคิดนะ
ช่วงที่เราเหนื่อยจากการเดินทางทำให้ลดระดับการออกกำลังกายลง จะทำยังไงดีนะ
ถึงจะออกกำลังกายน้อยๆ อ๋อ คือกินให้น้อยลง ซักพักเดินไปขึ้นสะพานลอยเพื่อต่อรถกลับบ้านไปอีกต่อหนึ่ง
ไปเจอขอทางเราเดินผ่าน เราไม่ชอบให้เงินขอทาน ที่ไม่ทำอะไรเลยร้องเพลง อ่ะให้ คนหาของมาขายอ่ะให้
เดินผ่านไปถึงคุณตาหาบเร่ ขายขนมต่างๆดูจากลักษณะแล้วคือ เย็นแล้วไง
แล้วจะขายหมดเหรอ ดึกแล้วนะแล้วขนมเหลือต็ม เราเดินผ่านเราก็ไม่ได้มีมากมายหรอก เดินเลยแล้ว ก็เลยนึกขึ้นได้ เอ่อไม่กินข้าวก็ได้
ซื้อให้คุณตาแล้วกัน เลยเดินกลับมา
ซื้อไป ราคา 35
บาท คุณตาแทบจะไว้แล้วไว้อีก ขนมผิงถุงนี้ถ้าถูกใส่ขวดโหลและตีราคาคงเดือบร้อย สวยงามแต่อย่างว่า
เราลองแบ่งมาทำกับคนที่เดือนร้อนยังลำบากบ้างช่วยกันไป มันก็มีความสุขนะ ไม่ได้บอกว่าจิตใจดีหรืออะไรนะคะ ออกตัวก่อน
สิ่งที่มันได้ คือ ตรงนี้ค่ะ
เปรียบกันคนเราเวลาทำอะไรให้ใครไม่ได้ผลตอบแทนไม่ใช่ประเด็นประเด็นอยู่ที่ว่าคนเราให้ค่าไม่เท่ากัน
บ้างคนให้มากบ้างคนให้น้อย กับสิ่งที่เราทำให้
5
บาทบางคนมีคุณค่าต่อครอบครัว กับอีก 5 บาทบางคนแค่เท่านั้น
ถ้าเลือกได้เราก็ต้องลงมือทำให้กับคนที่เห็นคุณค่าดีกว่า
เลือกแคร์คนที่เรารักและรักเรา ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขค่ะ
“คนเราให้ค่าสิ่งของไม่เท่ากัน
แต่ถึงแม้ไม่ได้อะไร จงทุ่มเทและลงมือไป กับคนที่เห็นคุณค่า”
ชีวิตคุณจะมีความสุขกว่า
สู่ต่อไป เคชิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น