สวัสดีค่ะ เป็นเวลา 3
วันที่เรา งดโลกออนไลน์ เพื่ออยู่กับตนเอง
วันนี้
นั่งมองพระจันทร์แสงไฟ กลางเมืองกรุง นั่งฟังเพลง ริมน้ำโขง ทำให้นึกย้อนเวลา
ที่เคยไปอยู่ที่เมือง หนองคาย ริมน้ำโขง เดินมาถึง
เมืองกรุงมาตามหาความฝันและเป้าหมาย มีช่วงเหนื่อยล้าและอ่อนแอ แต่ก็ต้องทนสู้ไป
เชื่อว่าหลายคนคงอยากกลับบ้าน เช่นกัน
เคยถามมั้ยค่ะ
ว่าชีวิตคนเรา เกิดมาเพื่ออะไร บางครั้งเดินไปเราแทบมองไม่เห็นหนทาง หรือ
แสงสว่างด้วยซ้ำ
หลายครั้งที่เราต้องอยู่คนเดียว
แต่เชื่อเถอะค่ะว่า เมื่อเราผ่านช่วเวลาที่เราอยู่คนเดียวได้
เราจะแข็งแกร่งที่สุดแต่อย่างว่า ไม่มีใครอยู่คนเดียวได้ แต่ในโลกความเป็นจริง
ไม่ขอเล่าล่ะกันค่ะ ถ้าใครยังไม่เจอด้วยตนเองเนอะ ก็ถือว่าโชคดีไป
อยากขอเป็นกำลังใจให้ ค่ะ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจก้ขอให้สู้ไปอย่าเพิ่งท้อถอย
มันเป็นช่วงเวลาของประสบการณ์
จริงๆ ค่ะ วันนี้อ่านหนังสือไปหลายเล่ม
เจอกุญแจหลายๆอย่างจริงๆค่ะ สังเกตุดีๆเอ่อ
ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันไปหมด คนนั้นเกี่ยวกับคนนี้ ยังไง ทำไมเค้าถึงได้มาเจอกัน
เหมือนหาจิกซอลล์ ในแต่ละเรื่องเจอสนุกดีเหมือนกัน พอเล่ามาถึงตรงนี้
เรายังคิดวิธีการที่จะเชื่อมโยหรือถ่ายทอดมันออกมายังไง
ถ้าผู่อ่านมีไอเดียก็แนะนำได้นะคะ ทุกอย่างมันมี Step จริงๆ ค่ะ เพราะ สถานะตอนนี้เราเขียนได้ แค่ไหนเราจะรู้จุดตนเอง
กำลังนั่งนึกรูปแบบน่าตาเว็ป ว่าจะออกมารูปแบบไหน คิด ยังไม่ตก สู้ต่อไปทาเคชิ
ยังต้องหาจุดของตนเองเจอ
ถ้าไม่มีความล้มเหลวเกิดขึ้นเราคงไม่ทำนี่ร่ะข้อคิด
“ข้อดีของความล้มเหลวหากเราผ่านมันมาได้
เราจะแข็งแกร่งและมองปัญหาอื่นๆเล็กลงค่ะ”
สูดลมหายใจลึกๆ และเดินต่อค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น